“Voor mij was het, na coaching waarbij ik steeds tegenover iemand aan tafel zat en me zo ontzettend bekeken en beoordeeld voelde, een verademing. Het maakte dat er gesprekken ontstonden waar ik me achteraf steeds opnieuw over verbaasde. Je bent samen in beweging, hoeft geen oogcontact te maken, voelt je niet bekeken en daardoor ontstond ruimte. Ruimte om me uit te durven spreken en ruimte om bij mijn gevoel te komen. Ruimte om mezelf niet eens af te vragen wat Hylco van bepaalde dingen zou vinden of dat direct opzij te kunnen schuiven. Ik heb letterlijk en figuurlijk ruimte ervaren en voelde de invloed van de natuur om mij heen.”

~ Anja